پردازندههای AMD EPYC Zen6 Venice
Zen 6 آینده سرورها
پردازندههای سروری AMD EPYC نسل ششم که “Venice” نامیده می شوند در حال ورود به بازار هستند و قرار است تحولی در عرصه پردازشهای موازی و پردازشهای نیازمند فرکانس بالا ایجاد کنند. این پردازندهها در دو مدل اصلی Zen 6 و Zen 6C عرضه خواهند شد که هر کدام ویژگیهای منحصربه فردی دارند و بر اساس نیازهای مختلف طراحی شدهاند.
در این مقاله، به صورت کامل ویژگیها و تفاوتهای این دو مدل پردازنده و همچنین نحوه عملکرد آنها در محیطهای مختلف پردازشی بررسی می شود.
معرفی پردازندههای EPYC Venice
پردازندههای نسل ششم که با نام “Venice” شناخته میشوند، یک تفاوت اساسی با نسل های قبلی خود در طراحی و معماری پردازندهها دارند. این پردازندهها برای استفاده در دیتاسنترها و محیطهای پردازشی سنگین طراحی شدهاند و قابلیت های ویژه ایی را برای کارهایی که نیازمند به پردازش موازی یا فرکانس بالا هستند فراهم می کند.
مدلهای پردازندههای Zen 6 و Zen 6C
پردازندههای Venice در دو مدل اصلی به بازار عرضه خواهند شد: Zen 6 و Zen 6C.
هر یک از این مدلها ویژگیهای متفاوتی دارند که انتخاب پردازنده مناسب را بر اساس نوع کاربری امکانپذیر میکند.
Zen 6 پردازنده با فرکانس بالا
مدل Zen 6 بهعنوان “سرعتزن” معرفی میشود که در واقع این پردازنده برای کارهای فرکانس بالا طراحی شده است به این صورت که این پردازنده بر روی پلتفرم SP7 اجرا میشود و قادر است تا فرکانسهای بالاتری را برای پردازشهای تکریسمانی یا کارهایی که به سرعت بالا نیاز دارند، ارائه دهد. این مدل برای وظایف نیازمند سرعت و عملکرد تکریسمانی مناسب می باشد.
Zen 6C پردازنده با هستههای بیشتر برای پردازشهای موازی
مدل Zen 6C به صورت ویژه برای پردازشهای سنگین و موازی طراحی شده است و برای این که بتواند کار های موازی را موثرتر انجام دهد نیازمند فشردهسازی تعداد زیادی هسته است.Zen 6C از پلتفرم SP8 بهره میبرد. این پردازنده برای پردازشهایی که نیاز به تعداد بالای هستهها و قدرت پردازشی موازی دارند ، مناسب می باشد.
طراحی تراشههای Venice
پردازندههای Venice از هشت Core Complex Die (CCD) تشکیل شده اند که در هر CCD تعداد زیادی هسته قرار دارد. این طراحی به صورتی است که تراشههای مرکزی I/O مسئول مدیریت حافظه و ترافیک ورودی/خروجی هستند. برای مدل Zen 6، هر CCD دارای ۱۲ هسته می باشد که مجموعاً تا ۹۶ هسته و ۱۹۲ رشته را در یک سوکت فراهم میکند. در حالی که در مدل Zen 6C، تعداد هستهها به ۳۲ هسته در هر CCD افزایش یافته است و در مجموع به ۲۵۶ هسته و ۵۱۲ رشته میرسد.
کش و حافظه L3
کش پردازندهها در مدلهای مختلف Venice به صورت قابل توجهی افزایش یافته است. در همه پردازندههای Zen6 در هرCCD مقدار ۴۸ مگابایت کش L3 موجود است که مجموعاً به ۳۸۴ مگابایت کش L3 میرسد. همچنین در مدل Zen 6C این مقدار به ۱۲۸ مگابایت کش L3 در هر CCD افزایش یافته که در مجموع به ۱۰۲۴ مگابایت کش L3 میرسد. در کارهای نیازمند پردازش موازی و بارهای سنگین این افزایش کش باعث بهبود عملکرد پردازندهها می شود.
مصرف انرژی
مصرف انرژی یکی از مهمترین عوامل در انتخاب پردازندههای سروری می باشد. پردازندههای Zen 6 (پلتفرم SP7) مصرف انرژی ۶۰۰ وات دارند که نسبت به نسل قبل خود (پردازندههای Zen 5 مصرف ۴۰۰ وات داشتند) افزایش یافته است. علت این افزایش مصرف انرژی فرکانس بالاتر پردازندهها می باشد. پردازندههای Zen 6C (پلتفرم SP8) با وجود تعداد هسته های بیشتر مصرف انرژی کمتری دارند و در بازه ۳۵۰ تا ۴۰۰ وات قرار می گیرند. در واقع پردازندههای Zen 6C با وجود تعداد هستههای بالاتر، بهطور مؤثرتر انرژی مصرف میکنند.
مقایسه پردازندهها
در ادامه یک مقایسه سریع از مدلهای مختلف پردازندههای EPYC Venice و Turin آورده شده است:
EPYC Venice Zen 6C:
۲۵۶ هسته، ۵۱۲ رشته
هشت CCD
۱۲۸ مگابایت کش L3 در هر CCD
TDP در بازه ۳۵۰ تا ۴۰۰ وات
۱۹۲ هسته، ۳۸۴ رشته
دوازده CCD
۶۴ مگابایت کش L3 در هر CCD
TDP برابر با ۴۰۰ وات
EPYC Venice Zen 6:
۹۶ هسته، ۱۹۲ رشته
هشت CCD
۴۸ مگابایت کش L3 در هر CCD
TDP برابر با ۶۰۰ وات
EPYC Turin Zen 5:
۹۶ هسته، ۱۹۲ رشته
شانزده CCD
۲۴ مگابایت کش L3 در هر CCD
TDP برابر با ۴۰۰ وات
نتیجهگیری
مدل Zen 6C دارای بالاترین چگالی و کش به ازای هر هسته می باشد ، در حالی که مدل Zen 6 پتانسیل فرکانس بالاتری دارد که مصرف انرژی بیشتری نیز میطلبد. انتخاب پردازنده مناسب برای کارهای خاص در بهینهسازی عملکرد و بهرهوری انرژی موثر است . با توجه به نوع وظایف محاسباتی شما، خواه عملکرد تکریسمانی باشد یا بارهای پردازشی عظیم چندریسمانی، با انتخاب مدل مناسب Venice شما می توانید عملکرد به ازای هر وات و توان کلی پردازش را بهینه کنید. این پردازندهها با ویژگیهای منحصر به فرد خود، دنیای پردازشهای سروری را به سطح جدیدی ارتقا خواهند داد و باعث تحولی قابل توجه در دیتاسنترها و محیطهای پردازشی سنگین خواهند شد.